Text: Fritz van Kaldenkerken, Melodie: Hans Paar
Wenn et Oaves em Dörp et Stroateleet brennt
on d’r Weäver vom Wirke op Huus aan rennt,
wenn d’r Moan schinnt so kloar, de Steäre sue hell,
on d’r Petrus hält möt osen Herrjott Vertell,
dann sengt et on klengt et bös laat en de Nait:
Öss eene jeboare, wat öss dat en Vreud.
Woa Flüeth on Donk send höesch verwandt,
woa Johannes Bommesienes kiekt noam Lank,
woa os Mottersproak d’r Weävstohl spreck,
öss os Heimat, on os Leävesjlöck.
Wenn et morjes em Dau de Kirkejlock lütt,
on e kleen Kenk möt Ruese noa d’r Maatplatz hin kütt,
wenn aal Lüh möt Tröene am Fensterrahm stont
on twie jlöckliche Mensche de Kirk erenn jont,
dann sengt et on klengt et bös laat en de Nait:
Et jinge twie traue, wat öss dat en Vreud.
Woa Flüeth on Donk …….
Wenn et buute sue donnert on bletzt on störmt,
Johannes Bommesienes os schötzt on schermt,
wenn laat en de Nait dann et Stroateleet flackt
on d’r Weäver op emoal an et Hätt sech packt,
dann sengt on klengt et neet miehr von Vreud:
Öss eene jestorve, wat öss dat e Leed.
Woa Flüeth on Donk ………
(1. Strophe wiederholen)
